ما چاره عالمیم و بی چاره تو*

مثلا قرار است هفته بعد در چنین روزی دیگر ایران نباشم، به لیست دوستانم نگاه میکنم برای خداحافظی، به لیست کتاب‌هایی که نخواندم و نمی‌توانم ببرم، به چمدان‌های نیمه پر و به لیلی.

به لیلی... و ته دلم شکوفه کوچک شادی جوانه می‌زند :-)

چه خوب که لیلی کوچکی داریم که همسفر ماست...

قراره یه دورهمی خداحافظی بگیرم مادر و کودک، با چندتا از دوست‌هایم که بچه‌هایی در سن لیلی دارند. امروز یکی‌شون می‌گفت همسرم گفته آخه این چه ساعتیه... نهار روز غیر تعطیل؟ مردهای دیگه چطوری میاین؟

کلی خندیدیم، طفلک حق داشت فکر کنه دعوته، چون اسمش گودبای 'پارتی‌'ه :دی

* اگه نشنیدین، یه سرچی بزنید دنبال آهنگش :)

با توجه به این که در این چند روز از یه کارگر خانم کمک گرفتم و خونه رو در حد تکاندن تمیز کردیم، با احتساب مهمانی خداحافظی و تولد مهلا و دورهمی صندوق خانوادگی فردا، با کل فامیل و دوست و آشنا دیداری تازه کردیم و در حال انتخاب موارد برای بستن چمدان‌های صابر به سر می‌بریم (فاز سفر)، آیا موردی هست برای این‌که فکر نکنم سال نو یک ماه و نیم زودتر شروع شده؟

بله! این که برای اولین بار در زندگی، یک بلیت جشنواره فیلم فجر گیرمان آمد و فیلم "متری شش و نیم" را در ایام جشنواره دیدیم :-) 

دیشب داشتم درباره انواع راه‌های ملت برای شست و شو و نظافت در دستشویی در آن ور آب سرچ می‌کردم، اون قدر ویدئوی خلاقانه دیدم از راه‌های جالبشون که حقیقتاً باید به این جنبه از پرورش استعداد آفرین گفت :دی

و نکته قابل تامل این که همین‌قدر که ما به آن‌ها ، نظافت و روششان انتقاد داریم، خودمون هم از دیدگاه اون‌ها مورد انتقاد هستیم :-|

این چند روزه لیلی به این نتیجه رسیده که تمام نقاط زمینی خونه رو کشف کرده و دیگه جذابیتی نداره، تمام :)

فقط نکته این که از روزی که یاد گرفت چطور خودش رو به کمک صندلی کامپیوتر به بالای میز و از آن بالاتر برساند و با قابلمه‌ی تغییر کاربری داده شده به چارپایه عزیزش به هر جای خونه که دستش نمی‌رسید سرک بکشه، من واقعاً نمی‌دونم که چیزهایی که از دسترسش دور کرده بودم رو باید کجا ببرم :-|